Bireyin Evrensel Insanligi

[evrensel-insan]

Saygideger arkadaslar;

Mustakil var olan varligin, yani bireyin, 7'li bir ifade ozu vardir. Bunlar; Beyin, dusunce, kavram, algi, yansi, sezgi ve duyudur. Bir bireyin hem evrensel butununu, hemde insansal butununu, ortaya koyabilmesi ise; bu 7'li den, sadece birine , yani yansisina baglidir.

Bireyin, iste tek farkinda olmadigi yetisi bu yansisidir. Cunku birey, hicbir zaman kendi yansisinin algisina vakif olamamistir. Hep bireye, kendi disi yansimistir. Birey, ne zaman kendi yansisina vakif olur ve onu nedenler sorgularsa; iste o zaman hem evrensel, hemde insansal olmasinin yolu acilmis olur.

Bu ayni zamanda insanoglunun; insandisilik, insanlikdisilik, insanozaleyhtecilik koken ve temelinin de farkina varisinin ve nedenlemeye-sorgulamaya baslamasinin baslangicidir.

Iste, bir bireyin; kendini ve yansisini disaridan bakis acisiyla gorebilmesi ve notr algilayabilmesi, onun hem evrenselligi hemde insanligi algilayabilmesine esdegerdir.

Cunku, bir birey; kendi disindan aldigi yansiyi; yine kendi algisina gore ifade etmektedir.

ISTE BU IFADEYI BIREY, ASLINDA; KENDI YANSISINA DONDURMESI GEREKIR.

Bunu basardiginda; dogrulara ve inanca insandisilik ve insanlikdisiliga ihtiyaci kalmayacaktir. Cunku her dogrunun, kendisine ve insan olmaya, insanlik sunmaya karsi bir dogru oldugunun bilincine ve farkina vararak; butun dogrularini cikarsama ile yanlislayarak curutebilecektir.

Bu da, hem bireyi; hemde oniun insanoglu gorunumunu, oze insan olma ve insanlik sunmaya yonlendirecektir. Iste, burasi; sorunun ilk defa, cozume yoneldigi yer ve zamandir.KENDININ, KENDINE OZ VE KENDI OZ DEVRIMIDIR.

Iste evrensel-insanin dusunce tarzini ve felsefesini anlamak bu TERSLIGI, DALALETI, AYKIRILIGI VE FARKI ALGILAMAK VE YANSITMAKTIR.

Saygilarimla;
evrensel-insan

[evrensel-insan]

Saygideger arkadaslar;

Bir onceki yazimda; yansiyi islemistim. Simdi de; herseye temel olan ikinci ogeyi; davranisi ve ifadeyi isleyecegim.

Herseyden once; ne ifade ne de davranis, icerik bakimindan tabii, dogal v.s. degildir. Yasam ve iliskide kazanilir.

Ustelik gunumuzun ifade ve davranisi ise; hic bir surette insan olmanin ve insanlik sunmanin onunu aydinlatan, yol gostericisi ve rehberi degildir. Aksine gunumuz ifade ve davranisi; insan olmayi ve insanlik sunmayi onleyen bir yonlendirici ve rehberdir.

Davranis, bir kavramdir. Kavrami veren, dusunce; kavrama verilen ise; ifade dir. Bu temelde bakildiginda; davranisin; dusunce, kavram ve ifade arasinda "kayboldugunu", ustelik davranisi veren ile davranisi alan arasinda; farkli dusunceler ve ifadeler icerdigini, butun bunlarin yaninda da; davranisi veren, ile, davranisi alanin ayni kisi olmadigindan dolayi da; ve iki farkli kisilerin kendi yetismislik degerleri temelinde, bir kisilik yansitmasi oldugunu dusunursek; hem davranisin; ifade eden tarafindan; hemde bu davranisin ifadesini alan tarafindan; bir ortak nokta bulmak, hemen hemen imkansizdir.

Oyuzden, birinin kendine "dogru, normal" gelen davranisi; digerine "yanlis, anormal" gelebilmektedir.

Davranis; etigin temel taslarindan biridir. Ama ne yazikki davranisa verilen karsitli degerler "iyi-kotu davranis; dogru-yanlis davranis; guzel-cirkin davranis; terbiyeli-terbiyesiz davranis; v.s." tamamen; insanlikdisi dusunce urununun eserleridir.

Genelde, din, tore, anane, gelenek, gorenek ve kultur temelli nesilden nesile aktarilan ve mumkun oldugu kadarda sabitligi, babadan ogula gecirilmeye calisan degerlerdir.

Bu degerler; kisileri oyle sarip sarmalamislardir ki; nerde, nezaman ve nasil davranilacagi; adeta, ongorulmustur. Buradaki en buyuk sorunda; bu ongorulurken, kisiler adeta birer robot olarak dusunulmustur. Yani, kisinin; davranisi icin kendi olusturacagi dusunce, ifade, algi ve yansi hic hesaba katilmamistir. Oyuzden; bir kisi; nasil davranilacagini, harfiyen uygulamak istese bile; davranisi isteyen ile, davranisi uygulayacak olanin; dusunce, algi, ifade ve yansisindan; biri veya birkaci ozdes olamayacagi icin, bu hemen hemen imkansizdir.

Sonucta; insanoglunu bir sabit cisim olarak ele alir ve buna da fiziksel yapi dersek; demekki insanoglunun hareketi; sabit kavram; gorunmeyen dusunce, gorunmeyen algi ve sadece yansiyan ifade ve fizik yapisinin bilfiil hareketidir.

Peki butun bu insanoglu yetisinin bas aktoru, yon ve yonlendiricisi ve motoru hangisidir? Tabi ki dusuncedir. Cunku, insanoglunun davranisida, algisida, yansisida, ifadeside; dusuncesine endekslidir. Ustelik bu da insanoglunun gorunmeyen yuzudur.

Iste, dusuncedeki insan olma ve insanlik sunma devrimi ve basarilmasi; davranisinda, ifadeninde, algininda, yansininda ve dolayisiyle kavraminda, devrimi demektir.

Insanoglunda; sahiplik dusuncesi olmasa, cikar dusuncesi olmasa, ayrimcilik ve ayristirma dusuncesi olmasa, bencil dusunce olmasa, v.s.; bu olmayan dusuncelerin, davranisi da, algisi da, yansisi da, ifadesi de olmaz.

Dolayisiyle; kurulacak duzen ve sistemde de; bu insanlik disi olgular yer almaz. Ozaman; inanca, soyuta, ideolojilere, gerek kalmaz. Siyasete, dine, tanriya,milliyete, ve her turlu insandisi ve insanlikdisi ogelere gerek kalmaz. Iste o zaman bilim ve felsefe de; insandisi ve insanozaleyhte olamaz.

HERSEYIN ILACI DUSUNCENIN DEVRIMIDIR. DUSUNCE DEVRIMINI YAPARSA; HERSEY ARKASINDAN GELIR. INSAN VE INSANLIK DAHIL.

Saygilarimla;
evrensel-insan