"Tanri"ya ihtiyac duymamak ne demektir?

[evrensel-insan]

Saygideger arkadaslar;

"Tanri"kavrami ve ona verilen metafizik icerik,insanoglunun kendinden baska bir gucle olan iliskisinden dogmustur.

Tanri, burada bir semboldur.Insanoglu, kendinin varligini ve ne oldugunu sorgularken-ki dolayisiyla kendi disindaki varligin ne oldugunuda-mutlaka kendi disinda bir guce yonelmek durumundadir.

Butun bunlari yaparken de bir ilke bir baslangica odaklanmistir.Insanoglunun neden boyle bir meraga, dusunceye yoneldigi ayri bir konudur.

Ama hicbir zaman kendisinin de-kendi disinda olan hersey gibi-bir butunun parcasi oldugunu ve bir parca olarak butunu ortaya koyabilmesinin mumkun olmadigini;hatta kendi parcasi dahil, kendi disindaki herhangi bir parcayida ortaya koyabilmesinin mumkun olamayacagini, bir turlu algilayamamakta ve bos yere bir dusunce urettiginin bilincine varamamaktadir.

Oyle veya boyle, insanoglunun sahip oldugu ve kendi kontrol ve denetiminde bulundurdugu bir yasami vardir.Ayrica bu yasamini yasarken, kendi disindaki diger parcalarla bir iletisimi-ki bu iletisim tek taraflidir-ve iliskisi vardir.

ISTE INSANOGLU NE ZAMAN BUNUN BILINCINE VARACAK, BUNUN DISINDA BASKA BIR SEYLE ILGILENMESININ ONA BIR YARAR SAGLAMADIGINI ALGILAYACAK; ISTE O ZAMAN TANRIYA IHTIYAC DUYMAYACAKTIR.

Insanoglunun tanriya ihtiyac duymamasi ve bu sembolik aliskanliga ait bir dusunce uretmemesi,hem onu metafizikten ve tanri temelli tasavvuftan kurtaracak; hemde kendi disinda, kendisini yonlendiren, yoneten bir guce yonelmeyecegi icin; hem kulluktan hemde onun getirdigi kolelikten kurtulacaktir.

Ayrica tanriya olan kullugun, dusuncede yerlesmis, kendi cinsine koleligin getirdigi ayrimci ve ayristiran-yoneten, yonetilen-bolunmuslugunden ve hiyerarsik duzeni ve bu duzenin sistemlenme ve orgutlenisinden de kurtulacaktir.

Belki de ilk defa, insanoglu tarihinde kendi cinsinin birligi, butunlugu ve beraberligine yonelecek ve bu butunluk, birvucutluluk temelinde kendi cinsi icindeki istenilen yasamin uyumlulugunu saglayacaktir.Yasaminin kendi elindeki tek kaynak oldugunun bilincine varacaktir.

Boylece kendi disindaki parcaciklarla beraber yasamayi da ogrenecek, onlari oldugu gibi kabullenecek;hem onlara zarar vermeden, hemde onlardan yararlanarak,dunyaya baska bir yuz getirecektir.

Insanoglu, yeterki neyin ne oldugunu ortaya koyma sevdasindan vazgecip-metafizikten-bugune kadar neyi sorun olarak olusturdugunun bilincine varsin.

Neyin-bilhassa kendisinin-ne olmasi gerektigini bilebilecegini ve bu yasamsal bilgiyi, kendi yararina ve iliskide oldugu diger parcalar yararina kullanmayi, yenilemeyi ve gelistirmeyi kendine ve yasamina amac edinmeyi bilmeli.

KENDI DISINDA-ICINDE-KENDINI YONLENDIRECEK, YONETECEK BASKA BIR GUC ARAMAYA IHTIYAC DUYMAMALIDIR.

Bu yonetim ve yonlendirim, birey temelinde ve tum insani kapsayacak icerikte olmalidir.Her bir birey, kendi icin degil;kendi cinsi icin dusunce ve davranis uretmelidir.

Kendine zarar veren herhangibirseyin, kendi cinsinede zarar vereceginin bilincine varmalidir.

BU ZARAR DA HEM BEN VE BENIM... MERKEZLI, HEMDE INSANDISI KAYNAKLIDIR.

Ben dusunce temelini insanin butunlugune,benim disimda ki gucu de, bende ve cinsimin dusunce cesitliliginde ye donusturmesi gerekmektedir.

Saygilarimla;
evrensel-insan